კორონავირუსი ინფექციური დაავადებაა, რომლის შემდგომი პერიოდიც ხშირად ბევრად უფრო მწვავეა და პოსტ-კოვიდ გართულებები ახლავს თან. მედიცინის ეს თანამედროვე გამოწვევა საკმაოდ ხანგრძლივ პროცესს წარმოადგენს როგორც მისი მიმდინარეობის, ასევე - მკურნალობის კუთხით. მსოფლიო კვლევები კი ადასტურებს, რომ პოსტ-კოვიდ
გართულებები სხვადასხვა ადამიანში სხვადასხვანაირად ვლინდება და მათი მართვა ხშირად საკმაოდ რთულ პროცესს წარმოადგენს.

კოვიდ გადატანილ პაციენტებს სიმპტომები, უმეტესად, დაავადების დამარცხებიდან 3 თვის შემდეგაც აღენიშნებათ. ეს ჩივიები სხვა შესაძლო დიაგნოზით არ აიხსნება და მათი ამოცნობა მარტივია. სწორედ ეს ფაქტი მიგვითითებს იმაზე, რომ საქმე ეხება პოსტ-კოვიდ სინდრომს, რომელიც შეიძლება შემდეგი სიმპტომების სახით გამოვლინდეს:

სხეულის ტემპერატური მატება;
ყელისა და თავის ტკივილი;
სასუნთქი გზების ინფექციები;
სახსრების ტკივილი;
მუდმივი დაღლილობის შეგრძნება და სხვ.

ერთ-ერთი ყველაზე ხშირი სინდრომი ტემპერატურის მატებაა, რომლის მიზეზიც, შესაძლოა,
გახანგრძლივებული ვირუსული ინფექცია ან თანდართული ბაქტერიული გართულება იყოს, შესაბამისად, ზუსტი მიზეზის დასადგენად ტემპერატურის მუდმივი კონტროლი და ლაბორატორიულ-ინსტრუმენტული კვლევების ჩატარება აუცილებელია. იგივე რეკომენდაციებს გასცემენ ექიმები ყელის ტკივილის შემთხვევაშიც, ვინაიდან, შესაძლოა, ტკივილის მიზეზი ვირუსული ან ბაქტერიული იყოს და სიცხის გამომწვევ ფაქტორსაც წარმოადგენდეს.

პოსტკოვიდური სიმპტომების სამკურნალოდ უნივერსალური მედიკამენტი არ არსებობს.
მკურნალობის მეთოდი დამოკიდებულია დაზიანებულ ორგანოთა სისტემასა და დაზიანების ხარისხზე, თუმცა ყველა შემთხვევაში ძალზე მნიშვნელოვანია ჯანმრთელი ცხოვრების წესი და ადექვატური ფიზიკური აქტივობა სუნთქვით ვარჯიშებთან ერთად. თვითმკურნალობა გაუმართლებელია ისევე, როგორც ანტიბიოტიკების თვითნებურად მიღება.

აღსანიშნავია, რომ მსოფლიო ჯანდაცვის ორგანიზაცია ჯანმრთელობის მდგომარეობის შემოწმების რეკომენდაციას გასცემს მათთვისაც, ვისაც კოვიდ 19-ის გადატანის შემდგომ მსუბუქი სიმპტომები აქვთ ან ჩივილები საერთოდ არ აღენიშნებათ.